Suçlayan Mektuplar Aldıktan Sonra

Bir gün işe gitmek için hazırlanırken çalıştığım okulun müdürü beni aradı ve erkenden gelmemi istedi. Benimle tatsız bir konu hakkında konuşacağını da ekledi.

Ben şöyle düşündüm: “Benim xinxing seviyemi yükseltmek için herhalde bu iyi bir fırsat. Bu fırsatı kaçıramam. Kendi içime bakarak oluşan takıntıları yok etmeliyim, kendi içime dürüstçe bakmalıyım -korku takıntım var mı, kıskançlık takıntım veya rekabet ve mücadeleye olan takıntılarım giderildi mi bakmalıyım. İtibarımı kaybetmekten korkuyor muyum, kendi çıkarlarımın önünde kayıtsız kalabiliyor muyum?” Okula giderken tüm yol boyunca kendime bu soruları sormaya devam ediyordum, ta ki okul müdürünü görene kadar.

Müdür bana iki isimsiz mektup gösterdi, içeriğinde benim kötü bir öğretmen olduğumdan bahsediliyordu ve müdürden beni görevimden almasını talep ediyorlar aksi takdirde Eğitim Bakanlığına şikâyette bulunacakları yazıyordu. Bu mektuplarda kullanılan ifadeler çok sertti. Müdür çok ciddi bir şekilde şöyle söyledi: “Okul yönetimi bu konu hakkında bir toplantı yaptı ve ceza olarak sizi öğretmenlikten uzaklaştırmaya karar verildi” dedi. Bunun üzerine: “Burada bir senedir öğretmenlik yapıyorum ve olumsuz hiçbir şey yapmadım. İyi bir insan olmak için birilerinin bana illa ki kötü davranması gerekmiyor. Ben bu cezayı kabul etmemeliyim” diye düşündüm.

Müdürün uzun süren konuşmasının ardından: “Bu dönem benim sınıfım en iyi sonuçları aldığı bir gerçek değil mi? Benim öğrencilerimin algılama ve anlayış kabiliyetinin yükseldiğini bir gerçek değil mi? Öğrencilerimin ödevlerini düzgün bir şekilde yapıp gerektiği vakitten daha erken teslim etmeleri ve ayrıca program dışı materyalleri de okumaları bir gerçek değil mi?” diye sordum. Müdür bu sorularımı: “Evet öğrencileriniz çok başarılılar.”diye cevaplayınca, “Ben haksız yere suçlandığımı düşünüyorum. Okul yönetiminin veliler arasında bir araştırmasını düzenlemesini ve benim adıma gelen bu suçlamanın ne kadar adil olduğunu açığa kavuşturmasını istiyorum.” dedim. Müdür bu isteğimi kabul ederek, “Peki, bugün sizin öğrencilerinizin velileri ile bir toplantı düzenleyeceğim ve içlerinden üç kişi sizin kötü bir öğretmen olduğunuzu belirtirse o zaman bu şikâyet mektubunda yazılanların doğru olduğunu kabul ederim.” diye karşılık verdi.

Okul müdürüyle görüşmemin ardından kendimi rahatsız hissettim. Ben pek sosyal bir insan değilim ve öğrencilerimin aileleriyle pek samimiyetim de yok. Acaba benim hakkımda iyi şeyler söyleyecekler mi? O şikâyet mektuplarında adıma yapılan haksız suçlamaları düşünüyordum ve bana nedensiz bir şekilde saldırdıklarının farkındaydım. Endişe ve huzursuzluk hissediyordum.

Sonra aklıma Shifu’nun sözleri geldi: “Bir uygulayıcı için, insanlar arasında karşılaştığı tüm engellemeler sınamadır ve kabul ettiği tüm iltifatlar testtir.” (Daha İleri Yükselmeler için Esaslar’daki “Bir Uygulayıcı Onun Doğal Olarak Bir Parçasıdır” jingweninden) Endişelenmek için bir sebep yoktu aslında. Öğlen molasında her zamanki gibi Zhuan Falun kitabını okudum.

O gün akşamüstü öğrenci velileri toplantıya geldiler. Görüşme camdan duvarları olan bir odada gerçekleşiyordu, o oda sınıflara giden merdivenlerin yanındaydı. Oda herkesin gözü önündeydi, öğretmenler, öğrenciler hatta okuldan çocuklarını almaya gelen dışarıdaki veliler bile görebiliyorlardı. O oda disiplin sorunu olan öğrencilerin durumunu değerlendirmek için veya belli bir öğretmenin sorunu hakkında düzenlenen toplantılar için kullanılan özel bir odaydı. Ben koridorda tek başıma beklerken bile içerideki herkesin benim hakkımda konuştukları anlaşılıyordu.

Meslektaşlarım da odanın yanından geçerken belli bir yüz ifadesiyle uzun uzun bana bakıyorlardı, bazıları ise şaka bile yapıyorlardı: “Bugün iyi bir gün olmadığı kesin, değil mi?” Ben ise hiçbir şeye aldırmadan kendimi sakin tutabilmek için kendi içimde Daha İleri Yükselmeler için Esaslar kitabındaki “Bir uygulayıcı onun doğal olarak bir parçasıdır” jingwen’ini tekrarlıyordum. Bu durumun benim için, “itibarımı kaybetme korkusu” takıntımdan kurtulabilmem için ayarlandığını anladım.

Toplantı kırk dakika sürdü, fakat ben daha da fazla sürdüğünü hissettim. Sonunda veliler odadan dışarı çıkmaya başladılar. Onlar etrafımı sardılar ve şunun gibi şeyler söylemeye başladılar:

“Öğretmen Chang, çok iyi bir öğretmensiniz, Sizin hakkınızda övgüyle söz ettik.”

“Benim çocuğum sizi çok seviyor.”

“Ben sene de çocuğuma bizzat Sizin eğitim vermenizi çok isterim.”

“Sizin karşı adaleti yerine getirmek istedik”

“Hepimiz Sizin hakkınızda iyi bir mektup yazmak istiyoruz”

“Öğretmen Chang, hiç yanlış bir şey yapmadı”

Veliler bana çok sayıda iyi söz söylediler. Bazıları beni teselli ediyorlar, aynı zamanda bazıları da gereken yerlere beni korumak adına gitmek bile istiyorlardı. En son olarak daha önce hiç sohbet etmediğim bir öğrencimin dedesi yanıma geldi ve şöyle dedi: “Bu suçlamaların hiç birini kabul etmeyin!” Sonra neredeyse hepsi tek tek bana yaklaşıp omzuma desteklerini ifade ederek dokundular. Onların emeğimi onaylamış olduklarını anladım.

Müdürün odasına girdiğimde o cevaplanan anket kâğıtlarını düzenliyordu. Bana baktı ve gözleri yaşla dolu şöyle söyledi: “Bu toplantıda herkes sizi övdü!” Bana ayrıca duran ve içi velilerin yazılarıyla dolu bir başka kâğıdı da gösterdi. O yazılar minnettarlık notlarıydı. Velilerden biri şöyle yazmıştı: “Ben bunu hiçbir yerde ve hiç kimseye daha önce söylememiştim, Öğretmen Chang hiçbir zaman bizim hediyelerimizi kabul etmedi. Bunun ötesi var mı, Öğretmen Chang gibi iyi bir öğretmeni daha nerede bulabiliriz ki? Bunu daha önce hiç kimseye söylememiştim, çünkü Öğretmen Chang’ın başkalarıyla ilişkisini bozabileceğimden korkuyordum.” Bunun üstüne müdür kendi yorumunu ekledi: “Siz gerçekten de herkes gibi değilsiniz!”

ÇKP rejiminin olduğu bir yerde, her yerde yalan ve dolandırıcılık mevcutken, bunun gibi yorumlar Dafa uygulayıcıları adına gerçek bir övgüdür.

Ben Shifu’ya yardımı için çok minnettarım. Onun sayesinde bu sınavdan geçebildim, onun sayesinde daha da iyi bir öğretmen ve daha da iyi bir insan oldum.

Teşekkürler Shifu!