Uygulamayı ve İşbirliği Yapmayı Öğrenmek

Oldukça uzun bir süredir, Fa-çalışmayı sanki mekanik hareket ediyormuş gibi sürdürüyordum. Her gün Fa’yı bir ders çalıştım, fakat sonuç temelde sanki hiç çalışmamış gibiydim. Bu durumu değiştirmek istedim, fakat çare bulamıyordum. Kendi kendime, konsantre olmam ve odaklanmam gerektiğini söyledim. Olabildiğince bunu denemeye çalıştım, fakat daha bir paragrafı bile bitirmeden zihnim çoktan başka yerlerde gezmeye başlamıştı. Sonuçta Fa-çalışmayı takip edemediğimden uygulamayı da doğal olarak takip edemedim. Bu yaz, xinxing’im öyle bir seviyeye düştü ki, sıradan bir insan yüzünden sürekli ağladım.

O sırada, bir uygulayıcı arkadaşım kendisinin her Cumartesi Zhuan Falun’u nasıl A’dan Z’ye çalıştığını ve ondan sonra sanki “uygulamaya yeni başlamış” gibi bir hisse en sonunda nasıl ulaştığına dair tecrübesini benimle paylaştı. Ben işyerimden bir hafta izin aldım ve Fa-çalışmamı telafi etmeye başladım. Ancak son iki gün kala, Zhuan Falun’u baştan sona okuyabilecek gücü buldum.

İlk gün, Zhuan Falun’u komple okuyabilmek için on dört saat harcadım. Anlamını gerçekten anlamak için, her paragrafı yaklaşık birkaç defa okumak zorunda kaldım. Ertesi gün de oldukça zordu. Ailemdekiler sık sık benden bunu ya da onu yapmamı istediler. Bunun bir engel olduğunu anladım ve çabalarıma devam ettim. İlk iki günden sonra, en sonunda sakin bir kalp ile Fa-çalışmanın o harika hissini yaşadım.

Bazı uygulayıcı arkadaşlar bana bu deneyimden ne elde ettiğimi sordular. Söylemek istediğim: benim ilk hissim daha önce çok aptal olduğumdu. Shifu defalarca bize dedi ki, uygulama sürecinde kişi her türlü sıkıntıyla karşılaşacak. Ben niçin sürekli rahat olmak istedim? Kişi rahat bir durumda nasıl uygulama yapabilir ki? Shifu, Zhuan Falun’nun dördüncü dersinde, “Aniden baş aşağı çevrilip havada sallandırılarak acı çekmeniz gerekmiyor -bu şekilde olmayacak.” dedi. Ben niçin sıkıntılarıma sürekli olarak insani düşüncelerle bakıyordum? Bunları niçin kendimi geliştirmek için büyük bir fırsat olarak değerlendirmedim?

Benim ikinci hissim ise gözlerimize ve farklı duyu organlarımıza güvenmeye ve inanmaya fazla alışmışız. Onlardan aldıklarımız kesinlikle en aldatıcı ve gerçekdışıdır. Sıkıntılar, sınavlar ve engeller sırasında, insani düşünce sadece bizi inişler ve çıkışlar ortasında yorgunluğa götürebilir. Biz ancak Dafa’yı uygulayarak elde ettiğimiz mantık gözüyle gerçekten hastalığın yüzeyini geçip onun arkasındaki gerçek nedeni görebiliriz. Tabii ki, bunu yapmak her zaman oldukça zor, çünkü bizler çıplak gözlerimize gerçekten çok fazla güvenmeye alışığız.

Hissettiğim üçüncü şey ise, uygulama yapmak için bir isteğimiz var olmalı. Shifu Zhuan Falun’un üçüncü dersinde, “Fakat xiulian uygulamayı ister istemez, kalplerindeki bu istek tıpkı altın gibi parlayarak on yönlü dünyayı sarsar.” diyor. Buna benzer prensiplerden Zhuan Falun içinde birçok defa bahsedildi. Artık rahatsız şeylerle karşılaşınca, eğer bunun benim yükselmem ve dokunduğu takıntımı görmem için bir fırsat olduğunun farkına vardığım zaman ve gerçekten “Ben uygulamak istiyorum” diye bir istek ortaya çıktığında, o rahatsız faktörler aniden bana yabancı olarak sanki onların benimle hiçbir bağlantı yokmuş gibi geliyor. Aksi takdirde, fırsatı kaybedecek ve bir sonraki defasında onu tekrar yapmak gerekir.

Elbette, bütün bunlar Fa’yı iyice çalışmak temeli üzerinde gerçekleştirilmektedir. O haftadan beri elimden geldiği kadarıyla her hafta sonu bir defa Zhuan Falun’u komple okumaya çalıştım. Şimdiye kadar birkaç hafta için devamlı olarak çalabadım. Sonuca gelince, tabii ki Fa’yı çalışmak, tüm kalbinle olup olmadığına bağlıdır. Sadece mekanik olarak okumak zamanı boşuna harcamak demektir.

Ailem ve uygulayıcı arkadaşlarımla beraber Fa’yı çalışmak

Babam Avrupa’ya yeni geldi, yaklaşık yarım sene boyunca babamla Fa’yı çalışmak istemedim. Biz uygulamamız da kendi yolumuzda kendi başımıza yürüyoruz. Aslında babamla ilişkimiz gerçekten çok özel. Bir taraftan, onu çok seviyorum. Fakat diğer taraftan, onunla konuşurken kendimi devamlı açıklayamayacağım şekilde kızgın hissediyordum. Bazen durum o kadar ciddi oluyordu ki, yanımda durduğu zaman nefes almakta bile zorlandığımı hissediyordum. Ona karşı bu şikâyetimin uygulamayla uzaklaşmak için bir isteğim yoktu.

Babam oturma izni konusunu çözmek için benim yardımıma ihtiyaç duyana kadar, bu meseleden daha fazla kaçmamam gerektiğinin farkına vardım. Başvuru süreci, aynı zamanda bir gerçeği açıklama süreciydi. Eğer iyice yapmak istersem şikâyetimden vazgeçmek zorundayım. Babamla tek bir beden oluşmak için, tek yol birlikte Fa’yı çalışmaktı.

Babamla ilk defa Fa’yı çalıştığımda, kitabımı alır almaz çok net bir şekilde bir tezahürat duydum. “Bugün en sonunda geldi.” diye bir ses ve bu ses beni utandırdı. Fa-çalışma ve uygulama yapmak isteğimiz ile beraber, bizim önceden tayin edilmiş ilişkimiz kısa sürede merhametli bir şekilde çözüldü. O açıklanamayacak kızgınlığım ve şikâyetim tamamen ortadan kayboldu.

Birkaç ay sonra, beraber gidip başka yerde düzenlenen faaliyetlere katıldık. İlk günkü faaliyet bitince saat oldukça geç olmuştu. O proje yüzünden gelen baskı ve xinxing sınavından dolayı kendimi fiziksel ve zihinsel olarak çok yorgun hissettim. Eğer bu durum devam ederse, xinxing’imi tutamayacağımı biliyordum. Babamla Fa’yı çalışmaya başladığım zaman, tanıdık ve güçlü bir enerji alanı bizim etrafımızı sardı. Birlikte Fa’yı çalışma sürecinde oluşan bu enerjinin bize destek vermekte olduğunu farkettim. İki gün süren faaliyet sırasında, babam dışarıda çalışırken ben bina içinde çalıştım. Farklı şeyler yapmamıza rağmen, iyice işbirliği yaptık ve çok kuvvetli bir güç oluştuk.

Fakat yeterince iyi yapmamıştık. Çeşitli sebepler yüzünden, babamla hala bazı şeyleri isteyerek paylaşmak istemiyorum. Bir uygulayıcı arkadaşım daha önce bana hatırlatmıştı, eğer babamla gerçekten uygulama için bir ortam oluşturursak, kişisel uygulamamızda kurtulmak için zorlandığımız bazı elemanlar bu alan içinde büyük ihtimalle yok olacaklardı. Çünkü bizim farklı takıntılarımız vardı ve eğer biz böyle bir alan oluşturabilirsek bu kötü elemanların yaşaması mümkün olamazdı.

Güvenmeyi öğrenmek

Bu problem bu sene Shen Yun haberlerini yapmaya katıldığım zaman ilk defa ortaya çıktı. Bu sene başı İngiltere’ye gidip Shen Yun için haber yapmak istedim. İsteğim yerli koordinatör tarafından çabuk bir şekilde kabul edildi. Fakat bu haberi duyduğum zaman, yanımdaki uygulayıcıların hepsi bana sordular ki, İngiltere’de çok güçlü bir takım var, sen neden oraya gitmek istiyorsun ki?

Gerçek şu ki, ben gerçekten rolümü o kadar net bilemedim. Vardıktan sonra ilk gece, kendime göre en mükemmel planı yaptım. Bu planın en iyi sonucu elde edeceğini ve aynı zamanda başkalarının üzerindeki yükleri de azaltabileceğini düşündüm. Fakat ertesi gün öğleden sonra, diğer uygulayıcılar grup olarak egzersizleri yaparken, ben kendimi yorgun hissettim ve uyuya kaldım. Yanlış olduğumu anladım.

Birkaç saat sonra, grup olarak düşüncelerimizi paylaşırken, koordinatör iyi niyetle işleri yaptığım yolun İngiltere’deki muhabirlere bazı negatif etkiler getirdiğine işaret etti. Aslında, yerli muhabirler oldukça olgunlaşmış ve çok kabiliyetlilerdi. Başka bir uygulayıcı da işleri yaptığım yolun pekte başarılı bir yol olmadığını bana hatırladı.

Davranışımın, bazı kökleşmiş takıntılarımla derin bir bağlantısı olduğunu anladım. Ardından birkaç gün içinde, işleri yapma yollarını değişmeye çalıştım ve sözdeki standartlarımı bıraktım.

Uygulama tecrübeleri paylaşım konferansı için Amerika’ya gitme tecrübem ise oldukça farklı bir hikâyeydi. Ben ve geçmişte profesyonel fotoğrafçı olan bir uygulayıcı arkadaşım birlikte çift-katlı tur otobüsünde fotoğraf ve videolar çekmeyi planladık. O kendi için eski ve büyük bir video makine seçti ve onun daha önce hiç kullanmadığım pahalı Canon SLR fotoğraf makinesini bana verdi. O basit bir şekilde bana makinenin nasıl kullanılacağını anlattı. Birkaç tane fotoğraf denedikten sonra, bağımsız olarak çalışmama izin verdi. O defa hayatımdaki en zor fotoğrafları çektim. Otobüs çok sallanıyordu, bir duruyor bir gidiyordu. Işıklar da binalardan geçerken bir karanlık bir parlaktı. Fotoğraf makinesinin odağı, irisi ve beyaz dengesinin hepsi el ile ayarlanmalıydı. En felaketi ise fotoğrafları çekmek için insan sabit olarak duramıyordu. Ben ancak sert bir plastik sandalyeye dayanarak yapabildim. Çünkü eğer ayakta durursam, her an trafik ışıklara kafamı vurabilirdim.

İki saat sonra, özür dileyerek fotoğraf makinesini arkadaşıma geri verdim. Onun hafıza kartının mutlaka kullanılamayacak derecede kötü fotoğraflarla dolu olduğunu düşündüm. İstasyona döndükten ve fotoğraflara baktıktan sonra, arkadaşım bana ondan daha fazla kullanışlı fotoğraf çektiğimi söyledi. Daha sonra ona neden benim fotoğraf çekip çekemeyeceğimi bilmeden bana o kadar güvenebildiğini sordum. O da, Dafa uygulayıcılarının yapamayacakları hiçbir şey yok ve herhangi bir insani düşünce ile düşünme diye cevap verdi.

Ben güvenmeyi daha yeni öğrenmeye başladığımı söyleyebilirim. Güvenmek için bir kişinin kendi takıntısından vazgeçmesi, başkalarına değer vermesi ve diğer kişinin yaptıklarını beğenmesi lazım. Belki de daha derin bir şekilde Dafa’nın ne olduğunu ve Dafa’nın bize ne verdiğini anlamak gerekir.

Bir uygulayıcının davranışıyla diğer kişilerle işbirliği yapmak

Daha önce, teknolojinin bazı konularına karşı takıntımdan dolayı, bir gün gerçekten kendimin yanlış olduğunu fark edene kadar koordinatörler için birçok şikâyette bulunmuştum. Bazen teknolojiyi iyice bilmeyen bir kişi de koordinatör olmaya tam olarak uyuyor. Çünkü bu kişiler kendi sahip oldukları kabiliyetleri takmıyorlar. Ayrıca, bu tip bir kişi daha fazla kabiliyet sahibi kişileri bir araya toplayabilir ve bir projeyi daha iyi yaptırabilir ve bundan dolayı daha fazla uygulayıcı arkadaşın büyük erdem elde etmesine yardım edebilir.

Bunun farkına vardıktan sonra, bizim birkaç kişi olarak birlikte çalışmamızın ayarlanmasının çok akıllıca olduğunu fark ettim, çünkü biz birçok konuda birbirlerimizi tamamlayabiliriz, tıpkı yap-boz’un parçaları gibi tam yerinde birleşmiş olarak bir araya gelmekte.

Daha sonraki işbirliklerinde, başka kişilerin fikirlerini yüzde yüz kabul etmesem bile eskisi gibi bir daha kafama takmıyorum. Sinirlendiğim birkaç defa, kendi kendime şunu sordum: diğer kişilerin senin şu anki insani düşüncene tamamen uymalarını mı istiyorsun ya da diğer kişilerin gelip herhangi bir insani takıntısı olmayan cennetsel varlıklar gibi seninle işbirliği yapmasını mı istiyorsun? Cevap ise: Ben gerçekten uygulayıcı arkadaşlarımı değişmek istemiyorum.

Shifu, 20. Yıldönümünde Fa Öğretisi’nde, “Eğer Dafa uygulayıcıları güçlerini hep beraber uyum içerisinde bir çaba ile bir araya getirebilirler ve son derece güçlü doğru düşünceler ile davranabilirlerse, bir düşünün, bu, bu dünyada Tanrıların bulunması demek olacaktır. Bu şeytan için son derece korkutucu olacaktır!” diye söyledi.

Bu öğretim için birçok tecrübe yaşadım. Özellikle sıradan insanlara yüz yüze gerçeği açıklarken veya projeler üzerinde çalışırken, hep çeşitli türden engeller var. Bu engeller, sıradan insan toplumuna uymak veya farklı parlak sebepler adına bizi işbirliği yapmayı engellemeye çalışıyorlar. Eğer uygulayıcılar farklı durumlardan dolayı ilerlemekte tereddüt ederlerse, aklıma bu fikir gelir: “niçin bu kadar tereddüt, ne kadar uzun bir zaman daha beklememiz gerekir?” Uygulayıcı arkadaşlarım bana iyi davranmadığı zaman, aklıma başka bir düşünce daha gelir: “sen bana nasıl bu şekilde davranabilirsin? Bu senin uzun zamandır sahip olduğun bir problem.” Fakat eğer biz bu engellerin gerçek yüzünü görebilirsek ve iyice düşündükten sonra, “sadece uygulayıcı arkadaşlarımla birlikte çalışmak istiyorum, ben tüm kalbimle onları desteklemek istiyorum” diyebilirsek, her defa böyle bir durumdayken mükemmel şeyler meydana gelmeye başlayacak.

Yukarıdaki tecrübe paylaşımı uygulamamdan elde ettiklerimdir. Aslında benim hala bir sürü karışıklığım ve uzun süredir geçmekte zorlandığım takıntılarım var. Benim kavrayışım, şu anki aşamada, her uygulayıcı kendi uygulamasında kendi zorluklarıyla karşılaşmakta. Eğer biz Fa ile asimile olur ve gerçekten kendimize karşı bir uygulayıcı olarak davranmaya karar verirsek, geçemeyeceğimiz zorluk veya engeller hiç olmayacaktır.

Teşekkürler Shifu, bana verdiğiniz her şey için. Teşekkürler uygulayıcı arkadaşlarım, sizin iyi kalpli yüreklendirmeniz ve desteğiniz için.