Fa’yı Çalışma Sürecindeki Yeni Kavrayışım

Yakın zamanlarda Zhuan Falun’u çalışırken, “Xinxing’in Yükseltilmesi” bölümündeki bir paragraftan yeni bir anlam kavradım. Shifu şöyle anlattı, “Pekin'deki bir uygulayıcı oğlunu yemekten sonra yürüyüşe çıkarıp Qianmen'e götürmüş ve orada çekiliş biletleri promosyonu yapan ticari bir karavan görmüşler. Çocuk ilgilenmiş ve oynamak için babasından izin istemiş. Babası oynaması için çocuğa bir yuan vermiş ve çocuk, ikincilik ödülü olan lüks çocuk bisikletini kazanmış. Çocuk bu duruma çok sevinmiş. Bir anda babanın aklında bir şimşek çakmış: ‘Ben bir uygulayıcıyım. Nasıl böyle birşeyi elde etmeye çalışırım? Eğer parasını ödemeden bir şey alırsam karşılığında ne kadar de vermem gerekecek?’ şeklinde düşünmüş. Çocuğa: ‘Gel biz bu bisikleti almayalım. Eğer istersen, kendimiz bir tane alabiliriz’ demiş. Çocuk darılarak: ‘Alman için sana yalvarmıştım ve sen almamıştın. Şimdi ben kendim kazandığımda da almama izin vermiyorsun’ demiş. Çocuk çok kötü bir şekilde ağlıyor ve bağırıyormuş. Babasının bisikleti eve götürmekten başka bir çaresi kalmamış. Evde bu konuyu düşündükçe, kendisini bir o kadar rahatsız hissetmiş. O kişilere parayı göndermeyi düşünmüş. Fakat daha sonra ‘Çekiliş biletleri bitti. Eğer onlara parayı gönderirsem, bu parayı kendi aralarında bölüşmezler mi? Parayı işyerime bağışlamalıyım.’ diye akıl etmiş.” Geçmişte bu paragrafı çalışırken hep bir uygulayıcının küçük çıkarların peşinde olmaması ve haksız veya haram yolla elde edilen malı istememesi gerektiğini anlamıştım. Yıllarca bu paragrafı hep bu şekilde kavradım.

Geçen akşam başka uygulayıcılarla birlikte Fa’yı çalışırken ve bir uygulayıcı bu paragraf Fa’yı okurken, ben birden bu paragraftan başka bir anlam kavradım: bir uygulayıcı, sıradan insanlar arasındaki ilişkiye nasıl uyum sağlamalı ve bir şey ile karşılaşınca karşı tarafı ne şekilde düşünmeli. Şimdi sadece bir düşünün, Pekin’deki o uygulayıcının lüks bir çocuk bisikleti kazanan ve çok kötü bir şekilde ağlayarak bisikletten vazgeçmek istemeyen oğlu ile yüzleşirken ne yapması lazım? Bir uygulayıcı olarak haksız veya haram yolla elde edilen malı istemek gerektiğini bilir, fakat sıradan insanlar bunu anlamıyorlar. Dolayısıyla, bu durumda eğer çocuğu vazgeçmeye zorlarsa, tabii ki belki başarabilir, çünkü ne olursa olsun çocuk ana babasının lafını dinlemek zorundadır. Fakat çocuğun durmadan ve yüksek sesle ağlaması ve bağırması sonucu belki çevredeki insanlar gelip sorabilirler veya seyredebilirler. Uygulama yapmayan sıradan insanlar çocuğun babasının davranışının çok garip olduğunu düşünürler, hatta uygulama yapmayan çocuğun annesi bile kocasının aklını kaçırdığı konusunda şikâyet eder ve bu olay yüzünden karı koca tartışmaya bile girebilirler. En doğrusu böyle bir olay ile karşılaşınca bir adım geri çekilmektir. Yani ilk önce çocuğun istediği şekilde kazanılan eşyayı eve götürüp, ondan sonra nasıl ödeme yapılacağını düşünmelidir. Ödeme yapma konusunda da başka kişileri düşünmek gerekir. Eğer o kişilere parayı gönderirse, o parayı kendi aralarında bölüşecekler ve o durumda o kişilerin karma yaratması sağlanacak. Bu uygulayıcı öyle yapmadı ve parayı işyerine bağışlamaya karar verdi. Böylelikle hem uygulayıcının takip etmesi gereken prensipleri bozmadı hem de sıradan insanlar arasındaki ilişkiye uyum sağladı. Bana göre, bu işte sıradan insanın seviyesindeki Fa ilkesine uyum sağlamaktır. Dafa uygulayıcıları sıradan insanların arasında yaşayarak uygulama yapıyorlar, bir iş yaparken sıradan insanın hislerine dikkat etmeliler ve sıradan insanın anlayabilmesini sağlamalılar, ancak bu durumda Dafa’yı yayabilir ve insanları kurtarabilirler.

Biz uygulamamız sürecinde, birçok defa ailemizdeki sıradan insanlar arasındaki ilişkimizi iyice halledemiyoruz, sıkça onlara bunu ya da onu yanlış yaptıkları konusunda şikâyet ediyoruz ve ara sıra davranışlarından rahatsızlık duyuyoruz. Aslında, biz farkında olmadan bir uygulayıcının standardıyla sıradan insanları ölçmeye çalışıyoruz ve bu asla başarılamaz bir şeydir. Günlük yaşam sürecinde, ben de farkında olmadan sık sık buna benzer hatalar yapıyordum. Aile üyelerim henüz uygulama yapmıyorlar, ama onlar sıradan insanlar arasında iyi insanlardır. Ara sıra onları eleştirdiğimden dolayı bazen kalkıp bana karşı geliyorlar ve bu durumdayken, hep onların yanlış olduklarını düşünüyordum. Aslında o anda soruna sıradan insanın bakış açısından bakmadım ve başkalarının hislerini düşünmedim. Belki Shifu, benim uzun zamandır bu konuda doğru bir şekilde aydınlanmadığımı gördü ve bana ipucu verdi. Çevremde iki tane ihtiyar eski uygulayıcı arkadaşım var: birinin oğlu ÇKP’nin kuruluşlarından birinde küçük bir lidermiş ve birçok kötü alışkanlığı oluşmuş. Yaşlı uygulayıcı defalarca oğluna bir an evvel kötü ÇKP’yi terk edip oluşan kötü alışkanlarını bırakmasını rica etmiş, fakat oğlu hiç dinlememiş. Bir defasında, yaşlı uygulayıcı oğlunun kendi lafını hala dinlemek istemediğini görünce çok kızmış ve oğluna ağır bir tekme atmış. Oğlu yüzünü kaybettiğini hissetmiş ve ondan sonra annesinin ricalarını daha da dinlemek istememiş, üstelik annesiyle arasındaki ilişki de çok kötü olmuş. Yaşlı uygulayıcı daha sonra yaptığına çok pişman olmuş ve keşke acele etmeseydim diye düşünmüş. Eğer ana olarak oğlu ilk önce ÇKP üyeliğini terk edip, ondan sonra o kötü alışkanları yavaş yavaş ve tek tek bırakmasının belki daha iyi bir sonuç vereceğini kavramış. Diğer yaşlı uygulayıcının çocuğuna karşı çok yoğun duyguları varmış ve oğlu uygulamayı bıraktığı için çok endişeleniyormuş. Tüm çareleri denedikten sonra, oğlu hala uygulamaya geri dönmek istememiş ve yaşlı uygulayıcı oğlu ile şiddetli bir kavga etmiş. Kavganın sonucunda sadece oğlu uygulamaya geri dönmemekle kalmamış aynı zamanda yaşlı uygulayıcının kendisi de eski güçler tarafından faydalanılmış, çok ağır bir hasta durumuna girmiş ve bayağı uzun bir süre sonra ancak normale dönebilmiş. Bunlar gibi sıradan insanların arasındaki ilişkiyi uyum sağlamamak yüzünden insanları kurtarmaya zorluklar getiren örnekleri çok fazla duydum.

Yukarıdakiler kişisel kavrayışımdır. Eğer doğru olmayan yerler varsa, lütfen düzeltiniz.