Kırıklardan Doğaüstü İyileşme

2017 sonbaharında eşim ve ben kayınbiraderime mısır hasadında yardım etmeye gittik. Tarla çamurlu olduğu için mısır koçanlarını çuvala dolduruyor ve kamyona taşıyorduk. Kamyon neredeyse dolmuştu ama iki çuvalımız daha vardı. Kayınbiraderimin omzuna bir çuval attım ve diğerini de kendi omzuma aldım. Çuval çok ağır olduğundan, dengemi kaybettim ve düştüm.

Düşünce sol tarafımda iki kemiğim kırıldı. Düştükten sonra bunu bilmiyordum. Falun Dafa’ya inanıyordum ve hiçbir sorun olmayacağından emindim. Sadece her şeyin yolunda olduğunu düşündüm. Ama solgun görünüyordum ve sol kolumda neredeyse hiç güç yoktu. Öğleden sonra arabaya inip binerken eşimin yardımcı olması gerekti.

Kasabaya geldiğimizde karım hastaneye gitmemi istedi ama ben reddettim. En ufak bir harekette bile, her yerim ağrıyordu. Ayrıca, yardım almadan tuvalete de gidemedim. Eşim yine hastaneye gitmekten söz etti. Sadece bir film çektirmem gerektiğini, hastanede kalmaya ya da ilaç almaya gerek olmadığını söyledi. Hastaneye gidersek ve herhangi bir yaralanma bulamazlarsa bu durumun Falun Dafa’yı onaylayacağını düşündüm. Ve oraya gittik.

Yengem bir radyolog idi. Filmi çektikten sonra iki kırık oluğunu ve hastanede kalmam gerektiğini söyledi. Karım dedi ki: “Hastanede kalmak mı? Bunu yapacağını düşünmüyorum! O 21 yıldır hiç ilaç almıyor ve enjeksiyon yaptırmıyor. Ağrısı olsa bile tedaviyi reddeder. O çok inatçıdır!”

Eve geldiğimizde, eşim iyileşmeme yardımcı olması için bazı yiyecekleri tüketmem gerektiğini söyledi. Bunlar ilaç değil, dedi. Reddettim. Onları yersem, iyileşince beni iyileştirenin bu gıdalar olduğunu söylemez miydim? Nasıl “iyileşmemin nedeni Falun Dafa uyguluyor olmam” diyebilirdim? Dafa’yı nasıl onaylayabilirdim?

O günden itibaren, Falun Dafa egzersizlerini gayretle yaptım. Benim için bir meydan okuma oldu. Alarm çaldığında, kalkıyordum. Acı çekerek yana dönüyordum, omzumu indiriyordum, bacağımı büküyordum. Kollarımı ve ellerimi yukarda tutuyordum. Sonra yavaşça yatağın yanına doğru hareket ediyordum ve üstümü giyiniyordum - egzersizleri yapmaya hazırdım. Etkisi iyiydi. Kendimi yorgun hissetmiyordum. Egzersizler sırasında acıya katlanmak ve kollarımı olabildiğince yukarda tutmak konusunda, elimden geleni yapıyordum.

Devam ediyordum. Gün boyunca Fa’yı onaylamakla meşguldüm; geceleri egzersizleri yapıyordum. Sekizinci günde sorunsuz hareket ediyordum ve sol elimle her şeyi düzgün bir şekilde tutabiliyordum.

On ikinci günde beni muayene etmesi için hastaneye yengemin yanına gittim. Yengem çok şaşırdı. “Senin sırrın ne?” diye sordu. “Benim de diyabetim var ve bunu denemeliyim.” Dedim ki: “Falun Dafa iyidir, Doğruluk, Merhamet, Hoşgörü iyi sözlerini tekrarla”. “Bu gerçekten işe yarar mı?” diye sordu. “Kesinlikle, bunu doğru bir şekilde söylediğin ve ona yürekten inandığın sürece” diye cevap verdim.

Yengem tüm sözleri aklında tutamayacağını söyleyince yazdım. Onunla Dafa hakkında konuştum ve komünist partiden çıkmasını söyledim. Sonunda çıkmayı kabul etti.

Eski iş arkadaşlarım karımı aradılar ve nasıl olduğumu sordular. Karım dedi ki: “İlaç almadan sekiz gün içinde iyileşti! Tamamen sağlıklı görünüyor.” İş arkadaşlarım da: “Falun Dafa’yı uygulamak harika bir şey gibi görünüyor!” dediler.