Antik Çin Hikâyeleri: Konfüçyüs’ün Öğrenmenin Faydaları Hakkındaki Düşüncesi

Konfüçyüs (551 – 479 M.Ö.) ünlü öğrencilerinden biri olan Zilu’na, “Senin hobin nedir?” diye sordu. Zilu, “Uzun kılıcı kullanmak” diye cevapladı. Konfüçyüs, “Sorduğum şey o değil. Bana göre sendeki kabiliyet ve öğrenmek için göstereceğin biraz çaba ile hiç kimse sana yetişemez.” dedi.

Zilu, “Öğrenmenin faydaları neler?” diye sordu. Konfüçyüs dedi ki, “Eğer kendi düşündüklerini cesaretle söyleyebilen hiç devlet bakanı yoksa, bir kral hükümetin işlerini halledemez. Eğer bir kişinin rehberlik eden arkadaşları yoksa, demek ki bu kişinin ahlaki karakterinde eksikler vardır. Evcilleştirilmemiş bir ata binerken, elindeki kamçı bırakılmaz. Çap aletleri yoksa yay ve ok kullanan kişi bir şey yapamaz. Tahtanın üzerine ancak bir çizgi çizildikten sonra, kişi onu düz kesebilir. İnsan sadece yanlış şeyler yapmamak için verilen tavsiyeleri isteyerek kabul ederse aziz bir seviyeye ulaşabilir. Kişi, öğretmeninden gayret ile öğrenmeye çalışabilirse ve anlamadıklarını öğretmenine sorarsa, başarıya ulaşmak için hiçbir engelleme ile karşılaşmayacak. Diğer taraftan, eğer bir kişi merhametliliği ve dürüstlüğü bırakıp dürüst insanları küçümserse, bu kişi suç işlemekten ve hapis cezasıyla karşılaşmaktan uzak değildir. Arif bir kişi öğrenmekten vazgeçemez.”

Zilu, “Herhangi bir insanın elinin değmediği güneydeki dağlarda büyüyen bambular oldukça düzgündür. Eğer bu tip bambuları daha küçük parçalara kesip ok yaparsak, böyle bir ok gergedanın derisine bile girebilir. [Büyük doğuş kaliteye sahip olan] bir kişi niçin öğrenmeye ihtiyaç duymalı?” diye sordu. Konfüçyüs dedi ki, “Eğer bir okun arkasına tüyler takılır ve ucu sivriltilire, o daha derine girebilir, doğru değil mi?” Zilu başını eğerek saygı gösterdi ve “Ben içtenlikle öğretinizi kabul ediyorum.” dedi.

Orijinal kaynak: Batı Han Hanedanlığından Liu Xiang’ın (206 M.Ö. – 202 M.S.) yazılarından