Rahipler tapınaklarda yaşıyor olsalar bile, sakinlikle ve sessizlikle örtünmüş olsalar bile, bazen onların kalplerinde sakinlik yok, bazen onların hareketleri ve konuşmaları sıradan insanların hareket ve konuşmalarından bile daha kötü.
Çok uzun bir zaman önce, iki rahip bir patikada yürüyor ve yavaşça konuşuyorlardı. Konuşmalarının konusu usta rahip A’yı ve olağanüstü yeteneğe sahip olan rahip B’yi kıyaslıyorlardı. Hangisi daha güçlü ve iyi, hangisi güçsüz ve kötü diye v.b.
Bir anda onlar çevresinde garip bir gürültü olduğunu hissettiler, gittikçe gürültü daha da yükseliyordu. Onlar yukarıya baktılar ve nereden geldiği belli olmayan çevrelerindeki ağaçları sarmış ve gürültülü ses çıkaran yüzlerce serçe gördüler. Bu görüntü çok garip ve şaşırtıcıydı.
Bir anda rahiplerden biri anladı: “Biz birilerinin arkasından konuşmamalıyız, baksana şimdi biz bu konuşan serçelere benziyoruz” dedi.
O bu kelimeleri söyleyip bitirmeden, serçeler sanki emir almış gibi hepsi bir anda uçtular ve havada kayboldular.
Bu görüntüye bakarak, iki rahip çok utandı ve kalplerinden Tanrıya onların konuşmalarını geliştirmelerine dikkat etmelerine ima verdiği için teşekkür ettiler.
Bir uygulayıcı konuşmasını geliştirmelidir, başka türlü o mükemmelliğe ulaşamaz.
Çince Metin: http://zhengjian.org/zj/articles/2006/6/22/38222.html
* * *
Clearharmony'de yayınlanan tüm makaleleri kopyalayabilir ya da çıktı alabilirsiniz, fakat lütfen kaynak belirtiniz.
devamı ...