Mağazaları Gezerken Oluşan Düşünceler

Bugün bizim semtte elektrikler kesikti ve bütün işlerimi durdurmak zorunda kaldım. Bu fırsatı kışlık giysi ve ayakkabı alışverişi için kullanabileceğimi düşündüm. Gözlerim, çok şık ve renkli eşyaların arasında kayboluyordu ama bilincim hemen uyandı.

2000 senesinde, 20 yaşımı doldurduğumda, Falun Dafa takibiyle ilgili merkezi hükümete başvurmak için Pekin’e gittiğimi hatırladım. Belli bir süre Pekin’de kaldım. Yanıma eşya almadığım için yerli bir alışveriş merkezine gitmeyi planlıyordum. Uygulayıcı: “Sen hangi rengi seviyorsun?” diye, bana sordu. Ben fazla düşünmeden hemen: “Kırmızı, sarı veya mavi. Açık ve canlı renkleri seviyorum” dedim. Aldığım eşyalara baktığımda hepsi siyah renkti. Alışveriş merkezinde çok pahalı olmayan ve pratik giysiler almaya karar vermeden önce bayağı zaman harcadım. Çok açık ve canlı renkli giysiler almak istememiş miydim? Sonradan öyle bir şey oldu ki, evimi terk etmek zorunda kaldım ve her şeyimi kaybettim. Ben dış görünümüme nasıl bu kadar önem verebilirdim?

Birkaç sene sonra ben yine evsiz kaldım, çünkü polisler beni buna mecbur ettiler. Bir uygulayıcı ile oturuyordum, o da benim modaya uymayan giysilerim hakkında konuşmaya başladı. Şunu söyledi: “Etek giymelisiniz.” Ben gülümsedim ve hiçbir şey söylemedim. Uzun zamandır etek giymediğimi düşündüm. 1999 senesinde takip başlamadan önceydi. O zamanlarda uzun, renkli etekler ve topuklu ayakkabılar giyerdim. Belime kadar uzun saçlarım vardı.

Bu anılarım alışveriş merkezindeki bir tezgâhtarın: “İstediğiniz her şeyi deneyebilirsiniz” demesiyle bölündü.

Başka kızlar alışverişi bir eğlence gibi görüyorlar. Benim içinse, bu bir işkence. Kendi zevkime göre giysi bulamıyorum. Zevkim yerine giysinin görevine önem vermeliyim. Üst parça çok canlı renkte olmaması lazım, çünkü genelde ben siyah, gri veya kahve renklerini giyiyorum. Bununla çok dikkat çekmeyeceğim.
Aynı zamanda içine gerçeği açıklayan materyalleri saklayabilmem için giysinin büyük beden olması lazım.
Pantolon seçtiğim zaman genelde kotlara önem veriyorum çünkü onların avantajları çok fazla. Birincisi, onlar daha da güvenilirler (üç tane kot eskitmeme rağmen). İkincisi, lekeler pek belli olmuyor ve o yüzden çok sık yıkamıyorsun. Üçüncüsü, onlar çok esnek ve ben her an zorlanmadan beşinci takıma oturup meditasyon yapabiliyorum. Dördüncüsü, dört tane cebi var, onların içine bir şeyler koyabilirsin. Bir gün zorla çalıştırma kampında Shifu’nun jingwenlerini, ön cebimin içindeki küçük cebime saklayabildim ve güvenlik arama yaptıktan sonra bile bulamadı. Ayakkabı seçerken kauçuk tabanlı ayakkabılara önem veriyorum, daha da pratik ve uzun yol yürümek için daha da dayanıklı.

Geçmiş dokuz sene boyunca bu “standart mağaza ziyaret kurallarıma” uydum. Yaz hariç bütün sene boyunca bir çift ayakkabım var ve hep onu giyiyorum. Bu, Falun Dafa uygulayıcılarının hepsi fakir demek değildir. İhtiyacımız olan eşyaların dışında bütün paramızı gerçeği açıklayan materyaller için kullanıyoruz.
Sırf bu yüzden dokuz sene boyunca hem çabayla uygulama yapıyorduk hem de işten de kovulmuyorduk. Her bir uygulayıcı bu şekilde davranır.

İlk başta bu yazıyı “Minghui” web sitesine göndermek istememiştim çünkü paylaşılabilecek önemli bir yoruma benzemiyordu. Ama sonradan uygulayıcıların dışında, bağlantısı olan ve “Minghui” web sitesini okuyan ve bu web siteyi izlemek gibi işi olanlarda dâhil birçok insanın var olduğunu anladım. Ben sizlere bunları söylemek istiyorum: “Siz Dafa uygulayıcılarının nelerden ayrılmaya mecbur kaldıklarını anlayamazsınız. Biz takibin gerçek yüzünü açıklıyoruz ve bizim kalplerimiz bu takibe karşı direniyor, siz ise paranın peşinde koşuyorsunuz. Bu iki işi mukayese bile edemezsin. Benim hayatımın dokuz seneden oluşan önemli bir dönemini hangi parayla satın alabilirsin? Dafa uygulayıcıları tüm kalpleriyle insanları kurtarıyorlar, o yüzden onlar için her şeylerini veriyorlar. Lütfen, şu an hala devam edem takibin gerçeğini öğrenme fırsatınızın değerini bilin ve kendiniz aydınlanmış geleceğinizi seçin!

Çince metin: http://minghui.ca/mh/articles/2008/11/28/190626.html