Her Şeyin Anahtarı

Bir Pazar günü annem odasının anahtarını bulamadı. Geçen birkaç gün boyunca yaptığı her şeyi hatırlamaya çalıştı ve evde anahtarını alması muhtemel herkese sordu, ancak hiç kimse ona dokunmamıştı. Annem anahtarını bana defalarca sordu. Anlaşılan o ki anahtarı alanın ben olduğumu düşünüyordu. Bütün sabahı anahtarı arayıp bu konu hakkında konuşarak geçirdik ve bunun Falun Dafa için bir şeyler yapmamızı engellemek amaçlı bir şeyler olduğu sonucuna vardık. Anneme sabırsız biçimde şöyle dedim "Herkese aynı şeyi sorup durmaktan vazgeç! Evin dışında bir yerlerde kaybetmediysen er ya da geç onu bulursun."

Üç gün sonra annem benden özür diledi, "Anahtarı buldum. Dikiş malzemelerini koyduğum kutudaymış". Ona "Bunun hakkında düşünmelisin. Falun Dafa uygulayıcısı için hiçbir şey tesadüfî değildir" dedim. Annem "Ben kutunun içine bakmak yerine başkasının hatası olduğunu düşünmüştüm" dedi.

Bu olay sayesinde rekabetçi egomu ve eleştiriyi hiç kaldıramayan bir yapım olduğunu fark ettim. Bir an şöyle düşündüm, "Eğer insan hayatındaki anahtarı kaybedecek olursak gerçekten ait olduğumuz yere dönemeyiz. Bir Dafa uygulayıcısının ait olduğu yere dönmesi için anahtar nedir?" Anladım ki Fa; Falun Gong öğretilerine çalışmak uygulayıcıların aydınlanmaya ulaşması ve sonunda gerçekten ait oldukları yere dönmesi için anahtardır. Üstat bize Fa çalışmamızı hatırlatıyor.

Annem şöyle dedi; "Bizim sıkıntımız ne? Fa çalışıyoruz. Yeterince uzun süre çalışmıyor muyuz? Kalplerimiz yeterince dingin değil mi? Oturma pozisyonunda yapılan egzersiz sırasında çoğu zaman uykulu hissediyorum, bir sorun olabilir."

Bu konu hakkında konuştuktan sonra anladık ki Fa çalışma şeklimiz yanlış. Çünkü biz Fa'yı ezberlemeye çalışıyorduk, Fa'yı grup olarak çalışmak yerine bireysel olarak çalışıyorduk. Sadece iki kişi olmamıza rağmen birlikte Fa çalışmalıydık. "Şu andan itibaren her gün beraberce bir saat Zhuan Falun okuyarak Fa çalışalım" dedim. Annem "O halde bugün başlayalım! Sırayla okuyalım" dedi.

Fa'yı birlikte çalıştığımızda bir sorunun farkına vardık. Annem çoğu zaman okurken kelimeleri atlıyordu. Bazı kelimeleri de doğru telaffuz edemiyordu. "Hızlı okuma konusunda kaygılanma. Hiçbir kelimeyi atlamamalıyız çünkü bu Fa. Bu boyutta atladığımız her şey diğer boyutlarda bir kayba yol açar. Bu kayıplar kötülüğün kaçış noktası olabilir." dedim. Daha sonra annem Fa'yı kelime kelime okudu ve bir kelimeyi atladığında geriye dönüp cümleyi tekrar okudu. Karşılıklı Fa çalışması sabrımı yükseltmemi sağladı ve zihinlerimizin karışmasını engelledi. Her ikimiz de yarar gördük.