  |
Kapıdan girdiğinde sakat görünüyordu, görünüşü kasvetli, ciddi ve ifadesizdi. Ona nasıl yardım edebileceğimi sorduğumda, kaşlarını çattı ve bacağının acıdığını söyledi. Alışılmış sorulardan birkaçını sorduğumda, nabzını ve dilini incelemeye başladım. Sonra, başka bir şeyle başa çıkmak için onu bir süreliğine bıraktım. Geri döndüğümde muayene masasının üzerinde, yanında yapay bir bacakla yatıyordu. Bacağı kasıktan kesilmişti. Yapay bacağa baktığımı gördüğünde, odanın atmosferi ağırlaştı. Göz temasından kaçınmaya çalıştık ve sessiz kaldık. O sorularımı beklerken ben açıklamalarını bekliyordum.
İlk olarak, "Ne tür bir acı yaşıyorsun? Bıçak mı, keskin mi, diken diken mi, yoksa sürekli, sıkıcı bir acı mı?"
Dudaklarını sıkıca kapattı ve sanki bana cevap vermek istemiyormuş gibi görünüyordu. Uzun bir süre sonra, "Eğer sana karşı dürüst olsaydım benim akıl hastalığım olduğunu düşünürdün." diye iç çekti. “Hiçbir doktor bana inanmıyor. Hepsi sorunun kafamda olduğunu söylediler. Acının sadece hayal gücümde olduğunu. Bacağım ampute olmasına rağmen, hala acıyor."
Oh anladım! Başka bir boyutta bacağının ağrıdığından bahsediyordu, burada bu yeryüzünde değil.
Ona "Amputasyonun (Kesilmesinin) sebebi neydi?" Diye sordum.
Bir tümör. Doktorlar kesin tanıdan emin değildiler, tıp sınıfında başarısız olduğu halde okulundan zorla bir doktor lisansı alan biri onu beceriksiz bir şekilde kesti.
Hikayeyi duyduğumda, vücudumun soğukluğunu hissettim. Tüm kanım kafamdan süzülmüş gibi görünüyordu. Şikayet ettiği ve onu inleten bacağının bu boyutta olmamasına rağmen, bu boyuttaki bacağının kesildiğini anlamıştı. Fark ettim ki her seferinde şimdi ve sonrasında, var olmayan sağ bacağına eliyle tutmaya çalışıyordu. Orada olması gereken uzvun yerine yatağa dokunuyordu.
Hastalık alt kısımdayken vücudun üst kısmını tedavi etmek için diyalektik tedaviyi tercih ettim. Hastalık sağda olduğunda vücudun sol tarafını ele aldım. Sonra sol bacağını ve sol kolunu akupunktur yaptım. Bu sırada, Baihui diyaframını (başın tepesinde, Çin tıbbında bir akupunktur noktası) kapattım. Kısa bir süre sonra uykuya daldı. Uyandığında kendini çok iyi hissetti. Bana bir dahaki sefere ne zaman geleceğini sordu. Ona, "Geri gelmek zorunda değilsin. Yapabileceğim şey bundan daha fazlası değil. Boşuna kaybetmiş olduğun bacağının yokluğuna alışman lazım” dedim.
Ona şu reçeteyi verdim: "İç dengeyi bul, ruhunu düzenle, esas qi'ni devam ettir ve daha iyi işler yap. Kızma. Ahlaki karakterine iyi bak. Kelimelerini ve eylemlerini kısıtla."
İngilizce Metin İçin tıklayınız
* * *
Clearharmony'de yayınlanan tüm makaleleri kopyalayabilir ya da çıktı alabilirsiniz, fakat lütfen kaynak belirtiniz.
devamı ...