Antik Çin Hikâyeleri: Bir Kişi Doğru Olduğunda, Diğerleri Takip Edecektir

Li Guang, antik Çin’in Han Hanedanlığında bir generaldi. Longxi Eyaleti, Chengji ilinde (şimdi Gansu ilinin bir parçası olan) doğdu. General Li’nin hem savaş yetenekleri hem de yaratıcı kabiliyeti fevkaladeydi. Xiongnu ile yetmiş seferden fazla savaşmıştı ve olağanüstü başarılar elde etmişti. Xiongnu ona “Han Hanedanlığının Uçan Generali” adını takmıştı ve onun yüzünden merkezi düzlükleri istila edememişti.

Li Guang çok gençken bile orduyu savaşlara götürdü. Kırk yıl boyunca 2.400 taş tahıla (bir birim tahıl için ölçü 100 litreye denktir) denk olan bir maaş kademesinde bir görevli olarak hizmet verdi. Her zaman dürüsttü ve her zaman primlerini astları ile paylaştı. Yemeklerini her zaman askerleri ile yerdi. Değerli olan hiçbir şeye sahip değildi ve mülke hiçbir zaman değer vermedi. Li hiçbir zaman boş yere yapılan dedikoduyu sevmedi ve başkaları ile ya savaş stratejilerini ya da okçuluk tekniklerini tartışmak için beraber olurdu. Bir cephede ne zaman susuz veya yiyeceksiz kalsalar, eğer su bulunursa askerler su içme fırsatını bulmadan önce su içmeye kendisi gitmezdi ve askerleri yemek yememişse yemek yemezdi. İnsanlar onu takip etmeye ve onun için çalışmaya istekliydiler çünkü o her zaman toleranslı ve nazikti.

Ünlü tarihçi Taishigong Simaqian’ın, klasikler üzerine bir yorum olan Zuo kitabından Li Guang’ı tarif etmek için aldığı bir alıntı şöyle diyor: “Kendini doğrulukla idare eden kişi, onun emirleri daha verilmeden yerine getirilecektir, kendisini uygunsuz bir şekilde idare eden bir kişi, insanlar onun emirlerine uymayacaktır.”

Hem Li Guang hem de onun kuzeni Li Cai aynı zamanda görevli olarak hizmet ettiler. Li Cai’nin prestiji ve ahlaki karakteri ve aynı zamanda başarıları her zaman Li Guang’ın altındaydı ama her zaman rütbesi daha yüksekti. Li Cai’nin ödeme kademesi, Li’nin, Hükümdar Xiaowendi’nin emri altında Dai Hükümdarlığının Başbakanı olarak hizmet ettiği zamanda 2.000 taş tahıldı. Daha sonra “Le An Soyluluk Ünvanı” aldı ve Yuanshou’nun 2. yılında başbakan olarak atandı ve en üst üç görevli arasında derecelendirildi. Li Guang’ın astları olan birçok görevli ve askere kıdem verildi ama Li Guang’a hiçbir zaman bir asalet unvanı veya emirlik verilmedi. Rütbesi “dokuz görevli” rütbesinin üstüne hiçbir zaman yükselmedi.

Bazı ilahi veya kendini arındıran uygulayıcılar göksel fenomenleri gözlemleyerek gelecek hakkında kehanette bulunabilirler veya iyi ya da kötü talihi önceden haber verebilirler. Li Guang, Wang Suo adında böyle birini tanıyordu. Bir keresinde Li Guang, Wang Suo’ya şöyle sordu: “ Benim vücut işaretlerim asil olmamı engelliyor mu? Ya da bu sadece benim kaderim mi?” Wang Suo şöyle dedi:”General, lütfen bir dakika düşünün. Hiç pişman olduğunuz bir şey yapmadınız mı?” Li şöyle söyledi: “Longxi’nin Valisi olarak görev yaptığımda, Jiang’ın insanları ayaklandılar. Teslim olmalarını sağlamak için 800 tanesini tuzağa düşürdüm. Ama onlarla oyun oynadım ve onları bir günde idam ettim. Bu en çok kederlendiğim şeydir.” Wang’da şöyle dedi: “ Hiçbir şey teslim olan masum insanları öldürmekten daha günah değildir. Bu yüzden hiçbir zaman asil bir rütbe veya emirlik senin üzerine bahşedilmedi.”

Ne yazık ki ünlü General Li Guang “kaderin Cennet tarafından belirlendiği” prensibini anlamadı. Bir kişinin talihi ve durumu kişinin kazanılan de (erdem) maddesi ile değiştirilerek elde edilebilir. Tek bir masumları katletme hatasıyla, Li Guang çok büyük miktarda de kaybetmişti. Sebep olduğu karmayı geri ödemek çok uzun zaman alabilirdi; nasıl bir asalet unvanı veya emirlik alabilirdi? Birkaç yıl sonra, yaşlanmış Li Guang bir savaş görevi sırasında Büyük General Wei Qing’i takip ederken kayboldu ve ertelenmeler gerçekleşti. Cezalandırıldı ve sonunda ıstırap içinde intihar etti. Ve sahip olduğu birçok çocukta ardı ardına daha genç yaşlarda öldü. Torunu, Li Ling, Xiongnu ile bir savaşta kaybetti ve teslim oldu ve annesi, eşi ve çocukları bunun sonucunda Hükümdarın yönetimi tarafından öldürüldü. Li’nin ailesi bundan sonra soldu ve en sonunda yok oldu. Bu, masumları öldürerek işlediği tek bir büyük günahın geri ödemesiydi.