İhtiyar Bir Annenin Üzüntüsü

Ben 80 yaşındayım ve oğlum, gelinim ve torunumla birlikte yaşıyorum. Oğlum ve karısı ticaretle uğraşıyorlar. Zengin olmamamıza rağmen, oğlum ve karısı bana çok iyi ve saygılı davranıyorlar. Torunum iyi bir çocuktur ve severek okula gidiyor. Yaşım çok büyük fakat Falun Gong’u uyguladığım için sağlığım çok iyi. Ailemdeki herkes Doğruluk, Merhamet ve Hoşgörü’nün ilkelerini takip ediyor. Hayatımız çok huzurlu ve mutluydu.

Mutlu ailemiz 14 Mart 2006 akşamı bir felaket ile karşılaştı. Gelinimin evde olmadığı bir sırada halk güvenliği ofisinden bir sürü ajan ve polis birden evimize girdi ve oğlumu tutukladı. Bilgisayarımızı ve diğer şeyleri de götürdüler.

Oğlum hiçbir zaman ne yanlış birşey yaptı ne de yasaları ihlal etti. O iyi bir insan ve tüm komşularım onu övmekte. Polis sanki bir hırsız gibi onu götürdü, tek nedeni ise oğlumun Falun Gong uyguluyor olması idi. Ben yaşlı bir anneyim ve oğlum gözlerimin önünde zorla götürüldü.

Herkes, böyle iyi bir insanın tutuklanmasının adil olmadığını söylüyor! Torunum yedinci sınıfta okuyor. Hergün babasını soruyor. O babasının ödevlerini kontrol etmesini istiyor. Ben dayanamıyorum ve gözyaşlarımı zor tutuyorum. Gelinim sıkça bana oğlumun yakında evimize döneceğini söylüyor, fakat bunları sadece beni rahatlamak için söylediğini biliyorum, çünkü o ne zaman arkasını dönse gözlerindeki gözyaşları görebiliyorum.

Benim herhangi bir emekli maaşım da yok, torunum okula gidiyor ve oğlumun ailesine destek olması gerekir. Şu anda herşey gelinimin omzunda ve biz nasıl yaşacağımızı bilemiyoruz.

Oğlumun geri dönmesini istiyorum, torunum babasının geri dönmesini istiyor ve gelinimin kocasının geri dömesine ihtiyacı var. Hepimizin ona ihtiyacı var ve artık onun nerede olduğunu bile bilmiyoruz. Oğlum, sen ne zaman evimize dönebileceksin?