Rüyamdan Kavradıklarım

Birkaç gün önce bir rüya gördüm. Rüyamda, uygulamamı Tamamlayıp ulaştığım Meyve Konumuma gittiğim anda birdenbire içimden her şeyi anladım. Kendim, görkemli ve kutsal bir Fa görüntüsü ile altın ışıklarla parlayan lotus çiçekleri üzerinde oturarak göğe yükselirken, yanımda birçok güzel uçan tanrıça zarif bir şekilde dans ediyorlardı. Dört taraftaki kurtulmuş yaşamlar şaşırmış ve dört göz ile bana bakıyorlardı. O sırada gökte sarı ve kırmızı renkler çıkmaya başladı, bunun gibi mükemmel bir görüntü hiçbir zaman insan dünyasında görülmemişti. Aynı zamanda, çeşitli ve rengârenk çiçekler yağmur gibi yağıyorlardı. Ben net bir şekilde kendimin Buda’nın Meyve Konumunun dördüncü katına ulaştığımı anladım ve biraz pişmanlık hissettim. Çünkü yeterince çaba göstermemiş olmam yüzünden asıl ve ilk Meyve Konumuma geri dönememiştim. Fakat daha fazla düşünmek için de zaman yoktu, çünkü durmadan yükselirken Buda bedenim de o anda hiçbir insan düşüncesi kalmadı, sadece devamlı olarak yukarıya yükseliyordum.

Ertesi günü, Fa’yı çalıştıktan sonra, birdenbire kafam bomboş oldu, hiçbir insani takıntım kalmadı ve tıpkı bir uykudan tamamen uyanmış gibi hissettim. Binlerce sene insan dünyasında kovaladıklarımı ve on binlerce sene insan dünyasındaki kaybolmuşluğumu birdenbire tamamen anladım. Aptal ve düşük aydınlanma kabiliyetli olduğum için kendimden nefret ettim. Saygıdeğer Shifu’nun defalarca beni uyandırmasına karşın bir an evvel kavramadığım için çok pişman oldum. Evet, şu anda Fa-düzeltmesinin son döneminin son zamanına girdik. Artık yapmamız gereken, tüm insani takıntılarımızdan derhal vazgeçmeliyiz, sıkça her dakikamızı tutarak bir Dafa uygulayıcısının yapması gereken şeyleri yapmalıyız ve hiçbir şekilde kendimize herhangi bir pişmanlık bırakmamalıyız. Uygulayıcı arkadaşlar! Bu çok sınırlı sürede, çabucak, özenle ve sebat ederek çalışın, sakın kendimize ve bizden kurtarılmayı bekleyen yaşamlara daima ve bir yaşam için en büyük pişmanlığı bırakmayın!

Çince Metin: http://zhengjian.org/zj/articles/2008/7/30/54122.html