Bir Annenin Acısı

Ben yakın bir zamanda Gök kanunlarının ÇKP’yi yok edeceğini ümit ediyorum.

Benim oğlum bir Falun Gong uygulayıcısı, o hapse atıldı ve şimdi ölümü ya da canlı mı olduğu belirsiz. Her gün onun için endişeleniyorum, geceleri çok sık kâbuslar görüyorum. Yetmiş yaşın üzerindeyim. Benim yapabileceğim tek şey ÇKP’yi lanetlemek ve Göksel Kanunların ÇKP’yi yok edeceğini ümit etmek.

Oğlumu üç kez hapse attılar. O dehşet verici son gün, tüm ailemiz tarlada çalışıyorduk. Kendi gözlerimle, bir grup polisin oğluma saldırdığını, onu kelepçeleyip zorla polis arabasına bindirdiklerini gördüm. O anda polislerle mücadele ettiğim için, iki adam beni tutuyordu, oğlumu yasadışı tutuklamalarına engel olmama izin vermediler. Yere düştüm ve o anda kalbim parçalanmıştı.

Ben sadece çaresizce, çocuğumu alıp giden polis arabasının nasıl gittiğini seyredebildim! O andan beri gece gündüz onun için endişeleniyorum. Onu polisler götürürken üzerinde sadece şort vardı, üst kısmı çıplaktı. Onun yanında hiç sıcak giysileri yok, onu götürürlerken yanına ihtiyacı olacak eşyaları bile alma şansı olmadı.

Oğlum hakkında ve onun bulunduğu yer hakkında bilgi almak için büyük küçük tüm devlet kurumlarına gittim. ÇKP’nin memurlarının tehditlerini yaşadım! Onlar benimle kavga ediyorlardı, yalanlar söylüyorlardı, durumu benim için daha da zorlaştırmak için bir sürü engeller yaratıyorlardı. Ama buna rağmen, sonunda, oğlumun tutuklu kaldığı yerin adresini öğrendim. Ailemizdeki yaşlısı genci herkes hapishanede onu ziyaret etmek için bu uzun mesafeyi geçmek için sabırsızlanıyordu. Ama bir sürü dilekçelerden sonra bile polisler hiç kıpırdamadılar ve bizim onu görmemizi sadece reddettiler.

Benim oğlum hapiste tutuklu. Belki o hala hayatta ama bizim onu görmemize izin vermediler. Belki de, artık ölü, ama bedenini görmek için bile olsa biz oraya giremedik. Oğlumun yasadışı tutuklanıp ve hapse atılmasından önce, ben o hapiste kullandıkları dehşet verici işkenceleri defalarca duymuştum. Sırf bu yüzden endişelerime son veremiyorum. Defalarca rüyalarımda oğlumun eve döndüğünü görüyorum, ama yaşlar içinde uyandığımda o yoktu, sadece bir rüyaydı. Oğlumun hapse atıldığından beri, gözlerimi kapattığım anda, bir sürü dehşet verici sahneler görüyorum, polislerin insanların organlarını yasadışı çıkarttıklarını, insanları “ölüm” yatağına bağlayıp elektrik verdiklerini, bilinemeyen uyuşturuculu iğneler yaptıklarını görüyorum, kötü polislerin benim oğluma nasıl farklı şeytani işkenceler kullandıklarını da görüyorum. Çok sık korku içinde uyanıyorum. Rüyamda, oğlumun acılar içinde bağıran sesini hatırlayınca, ana yüreğim parçalanıyor.

Bu gece yine oğlumu rüyamda gördüm, bedeni yaralarla kaplanmıştı, çok zayıflamıştı, yonga gibi, önümde duruyordu. Rüyamda zayıflamış yanaklarına ellerimle dokunuyordum ve ona sarılıyordum, kalbimse o anda ona karşı acıdan parçalanıyordu. Gecenin ortasında uyandım ve tek başıma uzun süre ağladım. Bu uzun gece artık kaldırılmayacak gibiydi!

Benim oğlum 28 Mayıs 2008 senesinde tutuklandı. Ekim ayına kadar devlete, hapishaneye gidişlerimizin boşuna olduğunu anladığımızda bu yazıyı yazdım.

Çince metin: http://minghui.ca/mh/articles/2008/11/29/190690.html
İngilizce metin: http://www.clearwisdom.net/emh/articles/2008/12/20/103123.html