Çince Terim ve Simgeler: Bayramlar ve Tatiller (節日 - jie-ri / cie-ri)

Geleneksel Çin bayramlarında birbirlerini ziyaret eden komşu ve akrabalar

Çin'de önemli bayramların çoğu eski ay takvimine göre kutlanır. Bu takvim, Gregoryan takviminin resmi takvim olarak kullanılmaya başlanmasına rağmen, 20. yüzyılda bile geçerliliğini korudu. Eski hesaplara göre yeni yıl, kış gündönümünden (21 Aralık) sonraki ikinci yeni ayla başlardı. Yeni yıl tarihinin bir ay atabilmesi ve on dokuz yıllık bir süre içerisinde yedi tane ek ayın takvime konulmasına ihtiyaç duyulması tanrısal açıdan elverişsizdi.

Senenin ilk bayramı Yeni Yıldı ve 1. ayın 15. gününde (dolunay) kutlanan Fener Bayramı ile son bulurdu. İlkbaharın gelişinin kutlandığı bayram bir ayin niteliğinde kutlanırdı (İmparator). Bunun arkasından 'Bahar Saflık Bayramı' (Qing-ming) gelirdi. Bu, güneş takvimine göre kutlanan tek bayramdı ve Hıristiyan Paskalyasına karşılık gelir. Bir gün önceden oruç tutulur, ateş yakılması yasaklanır ve bayram gününde yumurtalar haşlanır, boyanır ve yenirdi. Bu, aynı zamanda ölenlerin anıldığı yeniden canlanma bayramıydı. Aile mezarlıklarındaki yabani otlar temizlenir, mezarlar tamir edilir ve mezarlara sunak kapları bırakılırdı. Büyük Kültür Devriminden sonra, bu bayram tüm okullarda toplu halde fidan ekilerek kutlanan bir ağaç bayramına dönüştü.

Yaz gündönümü -5. ayın 5. günü- Duan-wu olarak bilinen bayram günüydü. Bu günden itibaren güneşin gücü azalır ve karanlık ruhlar pusuya yatar. Halk kendisini, kapı ve pencerelere sihirli iksir şişesi gibi muskalar asarak korumaya çalışırdı. Bu güneş takvimi bayramı, günümüzde Güney Çin'de Ejderha-Teknesi Bayramı adı altında kutlanmaktadır. Salıncak Bayramı olarak da bilinir.

Genç Kızlar Bayramı (Sevgililer Günü) 7. ayın 7. gününde yarım-ayın ışığı altında kutlanırdı: İplikçi Kız ve Çoban masalı anlatılırdı. Gerçek Ay Bayramı, 5 hafta sonra yani 8. ayın 15. gününde dolunayda kutlanırdı: İnsanlar toplar atar ve hala yaygın olan 'ay-kurabiyeleri'ni pişirirdi. Bu bir sonbahar ortası bayramıydı: sıcak günler sona ermiş ve geceleri soğuk çiy düşmeye başlamıştır. Bir sonraki bayram, 9. ayın 9. gününde kutlanan Çift yang Bayramıydı.

9. ay krizantem ayıdır, ancak büyük çiçek sergileriyle kutlanan gerçek bir çiçek bayramına sadece Japonya'da rastlamaktayız. Yıl sona ermekte ve soğuk kış yaklaşmaktayken yeni yılın gücü gizlice oluşmaktadır.

İmparatorluğun sona erdiği 1911 yılına dek, Konfüçyüs'ün şerefine yılda iki kere görkemli törenler düzenlenirdi: ilki, ilkbahardaki Atalar Bayramı'nda ve ikincisi bilgenin doğum günü olan 23 Ağustos'ta.

1979 yılında Konfüçyüs'ün doğum günü, öldüğü şehir Qu-fu'da kutlandı. Bu kutlamanın 'eski geleneğe uygun olarak ve eski şarkılar ve danslar eşliğinde' yapıldığı söylenmektedir.