Antik Çin Hikâyeleri: İyiliksever ve Cömert Bir İmparator

İmparator Xiaowen, Güney ve Kuzey Hanedanlıkları Dönemi sırasında (420-589 M.Ö.) Kuzey Wei Hanedanlığının altıncı imparatoruydu. O iyiliksever, terbiyeli ve diğerlerine karşı yardımsever olma gibi olağanüstü eğilimlere sahipti.

Dört yaşındayken, babası İmparator Xianwen kötü bir hastalığa yakalandı. İmparator Xiaowen kendi ağzı ile babasının yarasından irini emdi.

İmparator Xianwen, Budizm öğretilerinden ve sakin yaşamaktan hoşlandı, dünyadaki işlere ve servete çok az takıntısı vardı. O xiulian uygulamak için sıkça sarayı terk etmeyi düşündü. Bu yüzden o, “Ben sürekli olarak ilk çağda üne ve servete karşı ilgisiz olarak yaşamayı istedim. Tacımı oğluma bırakarak prensi imparator ilan ediyorum. Ben sadece rahat bir şekilde yaşamak ve kendimi geliştirmek istiyorum.” gibi bir karar verdi ve imparatorluk tahtını beş yaşındaki oğlu Xiaowen’e verdi. İmparator Xiaowen üzüntüden kendini tutamadı ve ağladı. Babası ona niçin ağladığını sordu. Xiaowen, “Babamın tahtını aldığım için kalbim acıyor.” diye cevapladı.

İmparator Xiaowen çocuktan beri okçulukta üstündü. Avlanma sırasında hiçbir defa hedefi vurmakta başarısız olmadı. On beş yaşındayken, bir daha canlıları öldürmek istemedi ve ondan sonra avlamayı durdurdu.

Bir imparator olmasına rağmen çok yardımseverdi. Bir defasında bir hizmetçi kazayla eline sıcak çorba döktü, başka bir defa yemeğinde böcek ve kirli bir şey buldu, fakat o sadece güldü ve şikâyet etmedi. Bir gün bir saray hizmetçisi imparatorun annesi önünde Xiaowen’e iftira etti. İmparatorun annesi Xiaowen’e kendini ifade etme fırsatı vermeden önce o hizmetçiden Xiaowen’e birkaç düzine vurmasını emretti. Xiaowen sessizce kaldı ve herhangi bir şikâyette bulunmadı. Annesi öldükten sonra ve imparator olduktan sonra bile Xiaowen arkasından ona iftira eden hizmetçiyi hiç cezalandırmadı.