Ben genç bir Dafa uygulayıcısıyım. Yemeğe çok bağımlıyım ve nefis ve acılı yemekler yemeyi çok severim. Uygulamaya başladığımda yemek konusunda kendimi kontrol altına almaya başladım. Sevdiğim yemeği yemeye karşı anlatamayacağım bir istek çıktığında, bu şiiri tekrarlamaya başlıyorum:
“Yemek fakat tat almamak --
Ağız takıntılardan muaf.” (“Tao'nun İçinde” Hong Yin’den).
Fakat bazen hala bu isteğimi tutamıyorum ve onları yiyorum. Birkaç gün önce, çabayla Fa’yı okumam sayesinde, “yemek” takıntısını aşmak için yeni bir çözüm buldum.
O gün iyice öğle yemeğimi yemiştim ve karnım hala toktu, fakat şu düşünce oluştu: “Dışarıya çıkıp fırında pişmiş güzel bir et alayım!”. Fakat hemen kendime şunu söyledim: “Ben yemek yemek istemiyorum ki, neden bunu yapmak istedim? Hayır, bu ben değilim.” Bu şekilde düşündükten sonra takıntım biraz azaldı. Fakat aradan biraz zaman geçtikten sonra yine ortaya çıktı, fakat bu sefer başka bir düşünce: “Ben dışarıya çıkmalıyım! Bir dışarıya çıkıyım ve biraz yiyecek alayım, çok az”. Sanki bu düşünceleri durduramıyordum. Bir anda ben her şeyin farkına vardım ve hemen sert bir şekilde: “Ben yemek yemek istemiyorum! Şimdi yememeliyim!” dedim. Bu şekilde düşününce hemen arkasından: “Neden sen yemek istemiyorsun? Dışarıya çıkıp kendin için biraz yemek almalısın ve onu yemelisin! Yemek yemek istemiyor musun? O yüzden çıkıp bir şeyler almalısın”. Bunun ardından hemen: “Ben gitmeyeceğim!” dedim.
Bundan sonra “yemek” hakkında düşünceler artık çok güçsüzdü. Ve onlar yeniden çıktığında artık onları kontrol altına alabilecek durumdaydım. Belli bir zaman sonra bu düşünceler artık çıkmıyordu.
Bu tecrübemi uygulayıcı arkadaşlarla paylaştığımda onların hepsi, o yanlış düşünceleri kendimden ayırdığım için o düşüncelerin doğal olarak öleceğini, söylediler. Fiilen diğer boyutlarda, o düşünceler –ruhlar- bizim bu boyutlarda söylediğimiz her şeyi onlar duyabilirler. Bu belirti sadece yemek konusuyla sınırlanmıyor. Durumların çoğunda, bu tür düşüncelerin bizim olmadığını net bir şekilde anlamadığımızda hiçbir kontrol olmadan onların peşinden gidiyoruz. Tecrübe paylaşırken bir uygulayıcı, bu düşüncelerin diğer boyutlarda bir insanın büyümesi gibi büyüdüğünü düşündüğünü söyledi. İlk başta bu düşünceler çok küçükler, fakat onları kontrol altına almadığımızda fiilen onların enerji almalarına izin vermiş oluyoruz ve onlar “büyüyor” ve gittikçe büyük ve daha da büyük oluyorlar. Ne kadar büyürlerse onları yok etmek o kadar zor olacak. Onlar büyümek için o enerjiyi aldıklarında, hemen ciddi bir şekilde bu düşüncelerin kendi “ben”imizin olmadığını anlamalıyız ve o zaman biz o düşünceleri hızlıca yok edebiliriz.
Anlattıklarım -sadece benim kavradıklarım. Herhangi bir yanlış bulursanız lütfen bildiriniz gösteriniz.
Çince metin: http://minghui.ca/mh/articles/2008/11/20/190126.html
İngilizce metin: http://www.clearwisdom.net/emh/articles/2008/12/19/103098.html
* * *
Clearharmony'de yayınlanan tüm makaleleri kopyalayabilir ya da çıktı alabilirsiniz, fakat lütfen kaynak belirtiniz.
devamı ...