Antik Çin Hikâyeleri: Şehvet ve Arzulardan Nasıl Korunmalı – 5. Bölüm

15. Di Renjie

Taiyuan sakini olan Di Renjie,Tang Hanedanlığı zamanında başbakandı. Gençlik yıllarında, çok yakışıklı ve boylu poslu biriydi.

Di Renjie, İmparatorluk hizmet sınavlarına katılmak için başkente giderken bir gece handa konakladı. Akşam odasında kitap okurken birden, biri kapıyı çalmış ve içeriye Hanın sahibinin kızı girmiş. O, çok güzel, genç ve dul bir bayanmış.

Kadın Di’yi ilk gördüğü andan itibaren kendisine yakın hissetmiş ve şehvetini kontrol edemeyip, onunla flört etmek için yanına gelmişti. Odaya kendi lambasını yakmak için Di’den lambasını ödünç isteme bahanesiyle gelmiş. Di, kadının gerçek niyetinin farkındaymış ve ona kibarca şunları demiş: “Sizin gibi çekici bir kadını gördüğüm de, yaşlı bir keşişin sözleri aklıma geliyor" kadın bunun üzerine “Ne demiş ki” diye sormuş.
Di Renjie şöyle cevaplamış: “Bu geziye çıkmadan önce, sınava hazırlanmak için bir Budist tapınağını ziyaret ettim. Yaşlı bir keşiş bana bazı tavsiyeler de bulundu. Bana ‘Dış görünüşünden anladığım kadarıyla sen yüksek mevkilere doğru ilerleyeceksin. Fakat şehvet ve arzulara kapılıp bu duyguların geleceğini mahvetmesine izin verme.’ dedi ve onun bu sözlerini adeta kalbime kazıdım.”

O konuşmasına devam etti ve şunları ekledi: “Siz ölmüş eşinizin ailesinin yanında kalarak onurlu bir davranış da bulunmuşsunuz. Dolayısıyla düşüncesiz bir eylem de bulunmayın ve ailenizi düşünün ve onların adını lekelemeyin. Lütfen: oğlunuza, yaşlı kayınpederinize ve kayınvalidenize bakmanız gerektiğini unutmayın. Antik çağlarda kadınlar saflığı muhafaza edebilmekle övülür."

Birden kadın gözyaşlarına boğulmuş ve başını eğerek “Dürüstlüğün için teşekkür ederim. Bugünkü konuşmayı hep aklım da tutacağım ve kendimi bundan sonra sonsuza dek dizginleyeceğim.” demiş ve Di’ye tekrar tekrar teşekkür ettikten sonra, odayı terk etmiş.

Di Renjie’nin anısına bir şiir:

Gençlerin, zevkten sakınmaları gerekir,
Geleceklerini arzular yüzünde mahvetmemeleri gerek.
Di Renjie, bir örnektir, bir kadına tavsiye verdi:
“Sen kendi kazancın ve başkalarının yararı için onurunu koru.”
Gelenek devam ediyor.

16. Song Hanedanlığı İmparatoru Ren

Zhao Zhen olarak da bilinen İmparator Ren, Song Hanedanlığının dördüncü imparatoru idi. O Song Hanedanlığının en uzun süre hüküm süren imparatorudur. Hükümdarlığı tam 42 yıl boyunca sürdü.

İmparator Ren, iyilikseverliği ve mütevazı kişiliği ile biliniyordu. Wang Su, onun hanedanlığında üst düzey bir yetkiliydi. O, şikâyeti dile getirmekten ne korkar ne de çekinirdi. Bir defasında kadınlar ile cinsel ilişki yaşamak konusun da, daha dikkatli olunması tavsiyesinde bulundu.

İmparator Ren, bu tavsiyeyi dinledikten sonra şunları söyledi: “İtiraf etmeliyim ki, geçenler de Wang Deyong bana birkaç güzel kadın sunmuştu. Bu kadınlar kuşkusuz çok güzeller ve benim sarayımda ikamet ediyorlardı. Ben onları gerçekten çok seviyorum, onların burada kalmasını istiyorum, buna izin verir misin?“

Wang Su’nun buna cevabı: “Tavsiyem tam da bu sebepten dolayı. Ben Majestelerinin bu kadınları çekici bulabileceğini ve onlara karşı yakın hisler geliştireceğinden endişe ediyorum.”
İmparator Ren, bu tavsiyeyi duyduktan sonra, bu kadınları göndermesi gerektiğini anlamış ve isteksiz de olsa, haremağalarına “Wang Deyong’un saraya getirdiği bütün kadınlara para verin ve onları evlerine geri gönderin.” emrini vermiş.

Bu emri verdikten sonra İmparator gözyaşı dökmüş, Wang Su da bunun üzerine şunu söylemiş: “Şimdi, Kralım benim tavsiyemi kabul ettiğinize göre, acele etmeye gerek yok.” demiş.
İmparator Ren ise: “İmparator olmama rağmen, duygusallığa karşı direnemiyorum, eğer onlar burada daha fazla kalırlarsa, onlara karşı duygu beslemeye devam edeceğim ve daha sonra onların gitmesine izin vermem imkânsız bir hale gelecekti, onların gitmesine dayanamazdım.

İmparator Ren’in adına bir şiirde:

İyi bir İnsanın merhameti ve ilkeleri vardır.
İyi bir adam zorluklara dayanabilir.
İmparator Ren arzularına hakimdi.
İmparator bu sebepten iyi bir miras elde etti
-ve bunun sonucunda barış ve refah hüküm sürdü.

17. Sima Guang

Sima Guang, Kuzey Song Hanedanlığında yaşamış ünlü bir tarihçi ve yazar olarak, dört imparatora hizmet etti. O bir asilzade ve oldukça dürüst birisiydi. Mütevazı kişiliği ve çalışkanlığından dolayı bir örnekti.

Eşi Bayan Zhang, on yıllık evli olmalarına rağmen hiç hamile kalamamıştı ve bu yüzden çok endişeliydi.

Sima Guang onu “Çocuk sahibi olmak veya olmamak kaderimize bağlı ve biz bunu değiştiremeyiz. Başka yerlerde çocuklar büyüyüp, yetişecektir ve toplumun omurgası haline geleceklerdir.” sözleri ile sakinleştiriyordu.

Bayan Zhang, Sima Guang’a bir cariye almasını önerdi, ancak Sima Guang bunu kabul etmedi.

Bir gün Bayan Zhang genç bir kız buldu ve onun Sima Guang için iyi bir cariye olacağını düşündü. Kızı Sima Guang’ın çalışma odasına yolladı ama kız odaya girdiğinde o işi ile öylesine yoğun bir şekilde meşguldü ki onu fark etmedi bile.

Genç kız eline bir kitap aldı ve sordu: "Beyefendi bu kitap ne ile ilgili"

Sima Guang “Bu kitabın adı Shang" dedi ve ardından çalışmaya devam ederek, kızı görmezden geldi. Bir süre sonra, kız sessizce odadan çıktı.

Ancak, Bayan Zhang pes etmedi. O yolculuğa çıkmadan önce, başka bir kız buldu ve ona akşam olunca Sima Guang’ın yanına gitmesini söyledi. O akşam kız bir fincan çay sunmak için Sima Guang’ın çalışma odasına girdi.

Sima Guang ise kıza: “Evin hanımı yok. Neden buradasın? Şimdi gidin." der.

Sima Guang’ın onuruna yazılan bir şiirde:

Konfüçyüs okuluna ait üç aziz dürüstlükleri ile bilinir.
Tüm hayatları boyunca, mütevazı bir şekilde
Uygun ilkeleri ve uygulamaları takip ettiler.
Onlar önceden belirlenmiş kaderleri ile barışıklardı.
Yoğun bir şekilde çalışıyorlardı ve arzularını kontrol altında tutuyorlardı.

(Son)

İlgili Yazılar:

- Antik Çin Hikâyeleri: Şehvet ve Arzulardan Nasıl Korunmalı – 1. Bölüm

- Antik Çin Hikâyeleri: Şehvet ve Arzulardan Nasıl Korunmalı – 2. Bölüm

- Antik Çin Hikâyeleri: Şehvet ve Arzulardan Nasıl Korunmalı – 3. Bölüm

- Antik Çin Hikâyeleri: Şehvet ve Arzulardan Nasıl Korunmalı – 4. Bölüm

İngilizce metin: http://en.minghui.org/html/articles/2014/11/3/146670.html