Antik Çin Hikâyeleri: “Olmaz, Olmaz”

Ming Hanedanlığı döneminde, Zhejiang Eyaletine bağlı Yuhang şehrinde Chen soyadlı bir doktor varmış. Bir defasında, bir kişi çok ciddi derecede hastalanmış ve Doktor Chen’in dikkatli tedavisi sonucu ölümden kurtulup en sonunda tamamen iyileşmiş. Fakat hastanın ailesi çok fakir olduğundan Doktor Chen ondan hiçbir tedavi masrafı istememiş.

Daha sonra, bir akşam Doktor Chen tam olarak o hastanın evinin önünden geçerken büyük bir yağmur yağmaya başlamış. Oralarda yağmurdan kaçabileceği başka bir yer olmadığından, Doktor Chen, o hastanın kapısını çalıp içeri girmek zorunda kalmış. Hastanın tüm ailesi Doktoru görünce çok mutlu olmuşlar ve onun bir akşam evlerinde kalmasını istemişler. Doktor Chen yattıktan sonra, hastanın karısı kızını yanına çağırmış ve “Doktor Chen’in sayesinde babanın hayatı kurtuldu. Eğer baban ölseydi, ikimiz de çoktan açlıktan ölürdük, işte bu yüzden Doktora çok şey borçluyuz. Fakat ona teşekkür etmek için verebileceğimiz hiçbir şey yok, o nedenle acaba bu gece onunla yatabilir misin?” diye kızına rica etmiş. Kız da başka çaresi olmadığından bunu kabul etmek zorlunda kalmış.

Gece yarısı, kız Doktorun odasına gelmiş ve tam o sırada Doktor uyanmış. Kız, annesinin düşüncesini tek tek Doktora söylemiş ve utangaç olarak soyunmaya başlamış. Doktor, bu güzel kızı görünce de zihni sallamış, ama kendi kendini hemen kontrol etmiş ve kıza “Olmaz” demiş. Fakat kız, annesini üzmek istemediğindan soyunmaya hala devam etmiş. Doktor Chen kalkıp kızı zorla durdurmuş ve “Olmaz, olmaz!” diyerek kızı kendi odasından dışarıya çıkartmaya çalışmış, ama bir türlü başaramamış. Doktor Chen, kızdan bayağı uzak bir mesafede oturmuş ve iki kişi bu şekilde güneş doğana kadar sessizce beklemiş. Bekleme sürecinde, Doktor Chen bir seferinde yaklaşık kendini tutayamamış ve yüksek sesle “‘Olmaz’ en zor kelimedir.” diye kendi kendini uyarmış ve en son erdemini kaybedecek bir şey yapmamış. Güneş doğar doğmaz, Doktor Chen hemen o evden ayrılmış.

Birkaç yıl sonra, Doktor Chen’in oğlu büyümüş ve devlet sınavına katılma zamanı gelmiş. Sınav bittikten sonra, baş jüri Doktor Chen’in oğlunun yazdığı makaleyi çok kötü bulup tam onu adını eleyecekken, birdenbire kulağında “Olmaz!” diye bir bağırış işitmiş. Bunun yüzünden, baş jüri tekrar onun makalesini baştan sonuna kadar okumuş, ama yine iyi bir yazı olmadığından emin olup onun ismini silmeye karar vermiş. Fakat o anda yine “Olmaz, olmaz!” diye bağıran bir kişinin sesini duymuş. Baş jüri biraz tereddüt etmiş ve en son onun ismini çıkartmaya kesin karar verdiğinde, birden bir kişinin birkaç defa yüksek sesle “‘Olmaz’ en zor kelimedir!” diye haykırdığını duymuş. Buraya kadar geldiğinde, baş jüri hem şaşırmış hem de korkmuş ve bu öğrenciyi her halükarda seçmeye karar vermiş. Ertesi gün, sınav sonucu açıklandıktan sonra, baş jüri Doktor Chen’in oğlunu çağırmış ve ona önceki günde duyduklarını anlatmış. Doktor Chen’in oğlu da şaşırmış ve eve dönünce olayı A’dan Z’ye babasına anlatmış. Doktor Chen, olayı duyduktan sonra şok olmuş, hislenerek içini çekip oğluna geçmişte başına gelen o hikâyeyi anlatmış ve of çekerek demiş ki, “O zaman öyle bir olay ile karşılaştığında, kendimi zorla tutup ahlakımı bozmadım ve erdemimi kaybetmedim. Üzerinden bu kadar sene geçtikten sonra, Tanrının beni bu şekilde ödüllendireceğini gerçekten hiç düşünmemiştim.”

Bu hikâye bize şunu anlatmakta: Doktor Chen’in oğlunun büyük devlet sınavını kazanabilmesi aslında tamamen babasının geçmişte ahlakı koruyup erdem biriktirmesinden dolayı oldu. Bu yüzden, Çinli atalar tarafından söylenen “Bir ailenin atası erdemi birliktirmeli” sözü hakiki önem taşımaktadır. Bununla birlikte, eğer bir kişi ahlakı tutabilir ve evli olmayan biriyle ahlaksız bir şey yapmazsa, o Tanrı tarafından kesinlikle ödüllendirilir, çünkü Tanrı, insanoğlu için belirlenen ahlaki standartlara çok ciddi bir şekilde bakar ve bu standartları bozan kişiyi büyük bir suç işlemiş olarak görür.

Kaynak: http://zhengjian.org/zj/articles/2009/8/27/61311.html