Şimdi İşimi İnsanlarla İlişki Kurmak ve Onları Kurtarmak İçin Bir Fırsat Olarak Görüyorum

Ben İranlı bir uygulayıcıyım ve son beş yıldır Dubai’de yaşamaktayım. Geçtiğimiz 5 yılda neredeyse on’dan fazla iş deneyimim oldu ancak mümkün olan en az zaman ve emekle para kazanma arayışım nedeniyle hiç bir işe devam etmedim. Aynı zamanda aşırı derecede tembeldim. Emlak işine başlamak istediğimde önümdeki tüm fırsatlar kapandı ve başlangıç yapabileceğim tüm roller de gittikçe zorlaştı. Sekiz ay önce ekonomik durum kötüye gittiğinde günlük masrafları kısmak için İran’a dönmeyi düşünüyordum. Fakat uygulamam için hangi yerin daha iyi olacağından emin değildim. İran’da çevresel etkiler nedeniyle kendimi daha iyi geliştirebileceğimi, ailemin de karmasını daha hızlı şekilde ödeyebileceğini düşündüm. İran’da iyi uygulayıcılar ve birlikte uygulama yapabileceğim iyi gruplar var ve Dubai’deki durumum gittikçe sıkıntılı bir hale gelmekte çünkü ne yapmam gerektiğini halen bulamadım. Son iki ay karar vermemi oldukça zorlaştırdı.

Sonunda tecrübeli bir uygulayıcı New York Fa konferansından sonra karar vermemi tavsiye etti. New York’ta anladım ki burada, Dubai’de yapılabilecek pek çok Dafa işi var ve buradan ayrılmamalıyım. Sonunda fikrimi değiştirdim ve sadece kendi çıkarımı düşünmek yerine tüm insanlığı ve Dafa’yı düşünmeye başladım. Kendime “bu defa çevreye yararlı bir iş seçip ciddi ve çalışkan olmalıyım” dedim. Bugüne kadar içinde olduğum tüm ticari faaliyetlerde Çin malı ürünlerle amansız bir rekabet olduğu için hazır yiyecek işini tercih ettim çünkü bu işte Çin mallarıyla rekabet zorluğu yoktu. Aynı zamanda Çin ile ticaret konusunda cazip teklifler gelmeye devam etmekteydi ve ben her defasında “hayır” diyerek reddettiğimde yeni gelen iş teklifi daha büyük ve daha iyi olmaktaydı. Sonunda bir arkadaşım kendisine ait bir banka hesabı olmadığı için benim hesabımı kullanarak parasını Çin’e transfer etmem karşılığında işin %5’ini teklif etti. Her durumda onlara doğruları anlattım ve teklifleri reddettim.

Hazır yiyecek dükkânımı açmak için hazırlıklara başladığımda o bölgede sadece 10 lokanta vardı fakat son beş ayda buların sayısı 100’ü geçti. İlk başta bu durum beni üzdü. Daha sonra düşündüm ki belki de bu durum benim iş hayatında başarı ve para kazanmaya olan takıntımla ilgiliydi. Aynı zamanda bu bölgede yeni işyeri açmak özellikle lokantalar için gittikçe zorlaşmaktaydı. Kendime “belki de tüm olanlar benim takıntılarım ve bürokrasiden nefret etmem, her şeyin hızlı ve kolay olmasını istemem sebebiyle gerçekleşti” dedim. Daha sonra düşündüm ki eğer her şey benimle ilgiliyse neden eski güçlerin benim takıntılarım nedeniyle pek çok insanı rahatsız etmesine izin vereyim ki? Böylece işime sarılıp çalıştım. Teftiş zamanı geldiğinde kolaylıkla geçtim. Şimdi işimi insanlarla ilişki kurmak ve onları kurtarmak için bir fırsat olarak görüyorum.